 |
| Ανέκδοτα |
.
Είναι θέμα της Αστυνομίας…
Πριν αρκετά χρόνια, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης πήγε να επιθεωρήσει το σχολείο ενός χωριού. Ρώτησε λοιπόν:
-Για πες μου, εσύ παιδί μου, ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;
-Δεν ξέρω, κύριε επιθεωρητή, απαντά ο μαθητής, πάντως εγώ δεν τα έκλεψα!
Κι ο δάσκαλος επεμβαίνει και συμπληρώνει σοβαρά:
-Κύριε επιθεωρητή, ο μαθητής μου είναι από καλή οικογένεια και αποκλείεται να είδε ποιος τα έκλεψε και να μην ομολογεί.
Αγανακτισμένος ο επιθεωρητής πηγαίνει στο τηλεγραφείο και στέλνει το εξής τηλεγράφημα στο υπουργείο: «Αντικαταστήσατε δάσκαλο χωριού. Κανείς μαθητής του δεν ξέρει ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων».
Μετά από λίγες ημέρες, έρχεται η απάντηση από το φωτισμένο υπάλληλο του υπουργείου:
«Κύριε επιθεωρητή, περιοριστείτε στα κύρια καθήκοντά σας. Το ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων είναι θέμα της Αστυνομίας!»
Ξέχασαν τις ομπρέλες
Ο παπάς του χωριού έχει καλέσει τους ενορίτες του να κάνουν λιτανεία για να βρέξει. Οι χωρικοί μαζεύονται σιγά σιγά στην εκκλησία, αλλά ο παπάς τους κοιτάζει με ύφος διαρκώς και πιο οργισμένο. Σε μια στιγμή, ανεβαίνει πάνω σε μια καρέκλα και φωνάζει:
-Είσαστε άπιστοι, Δεν πιστεύετε στο θεό!
-Μα πώς;
-Πώς; ήρθατε εδώ για να προσευχηθείτε για να βρέξει και κανένας σας δεν έχει φέρει μαζί του ομπρέλα!!!
Δεν το έλεγε τόση ώρα ο Γιάννης στον παπά…
Ο Γιάννης είχε το σπίτι του πάνω από το μαγαζί του, με μόνη παρέα το αγαπημένο του ζώο. Ένα σκύλο που τον ονόμαζε ”Θωμά”.
Μια μέρα, δυστυχώς, ο Θωμάς ψόφησε και ο Μήτσος πήγε στην ενορία της γειτονιάς του και ρώτησε τον παπά:
-Παπά μου, ο σκύλος μου ο Θωμάς πέθανε. Μπορείς να του κάνεις ένα τρισάγιο και μια καλή κηδεία σε παρακαλώ για το φτωχό ζωάκι μου, γιατί τον είχα σαν παιδί μου….
Ο πατήρ Αθανάσιος κούνησε το κεφάλι του και είπε:
-Φοβούμαι πως όχι τέκνον μου. Δεν μπορούμε να κάνουμε θρησκευτικές τελετές για ζώα στην εκκλησιά μας. Από ότι ξέρω όμως, υπάρχει μια αγγλική εκκλησία στο κέντρο. Ένας Θεός ξέρει τι πιστεύουν αυτοί… Ίσως κάνουν κάτι αυτοί για το σκύλο σου…
Και ο Γιάννης του λέει :
-Πάω αμέσως πάτερ. Νομίζεις πως 4.000€ θα είναι αρκετά σαν προσφορά για τις υπηρεσίες τους;
Και τότε ο Πατήρ Αθανάσιος αναφώνησε:
-Κύριε Ελέησον! Βρε Γιάννη μου γιατί τόση ώρα δε μου λες πως ο σκύλος σου είναι Έλληνας και Ορθόδοξος;
Βρήκε δουλειά αλλά….
Ο τύπος ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά, αλλά είναι ανειδίκευτος. Πάει, λοιπόν, σ ένα εργοστάσιο και του λέει ο ιδιοκτήτης:
-Δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτε. Ορίστε. Θα παίρνεις από εδώ κάθε μια βίδα όπως θα περνάει από μπροστά σου και θα την πετάς στο κουτί εδώ. Εντάξει;. «Εντάξει απαντάει ο εργάτης.
Την άλλη μέρα, τον ρωτάει ο ιδιοκτήτης:
-Όλα εύκολα;.
-Περίπατος, λέει ο εργάτης.
-Ε, τότε», του λέει το αφεντικό, «δεν θα σου κάνει κόπο να παίρνεις και κάθε παξιμάδι, έτσι;».
-Όχι, λέει ο εργάτης.
Την άλλη μέρα, τον ξαναρωτάει ο ιδιοκτήτης:
-Εύκολο;.
-Εύκολο. «Ε, τότε, όπως κάθεσαι που κάθεσαι, δεν ρίχνεις και μια κλοτσιά στο κουτί με τις βίδες, μόλις γεμίζει να το στέλνεις στον ιμάντα, πιο κάτω;».
Τι να πει ο εργάτης, λέει ναι.
Ο ιδιοκτήτης, όμως, είναι… αδίστακτος. Την άλλη μέρα, πάει και λέει στον εργάτη: «Εύκολο δεν είναι; Οπότε τώρα που πήρες το κολάι , δεν ρίχνεις και μια κλοτσιά στο κουτί με τα παξιμάδια, όταν θα γεμίζει;».
Ο εργάτης συμφωνεί μεν, αλλά… τα χει πάρει στο κρανίο. Οπότε καθώς φεύγει ο ιδιοκτήτης, του φωνάζει:
-Να σας πω. Μια και κάθομαι και δεν κάνω και τίποτε δύσκολο, δεν μου βάζετε και ένα… πινέλο στον κώλο, να βάφω και τα κάγκελα συγχρόνως;…
Η κηδεία της πεθεράς…
Ένας τύπος βλέπει να κουβαλάνε ένα φέρετρο στα χέρια, αλλά το περίεργο είναι ότι το
πάνε γερμένο στο πλάι. Γεμάτος απορία πλησιάζει έναν από τους συντετριμμένους συγγενείς και ρωτάει:
-Ποιον πάτε για θάψιμο;
-Την πεθερά μου, του απαντάει…
-Και γιατί γέρνετε το φέρετρο στο πλάι;
Και ο άλλος απαντάει ψιθυριστά:
-Σσσσς σώπα ρε φίλε… Αν το γυρίσουμε κανονικά θα αρχίσει να ροχαλίζει…
Ο Μητσάρας που ήθελε να γίνει γυναίκα…
Ο Μητσάρας προσεύχεται με παράπονο στο Θεό:
-Θεούλη μου, λυπήσου με, εγώ δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και η γυναίκα μου είναι όλη την μέρα αραχτή στο σπίτι. Θα σού χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη αν μας άλλαζες, εμένα με εκείνη, έτσι για να καταλάβει πόσο σκληρή είναι η ζωή ενός άντρα.
Ο Θεός τον λυπήθηκε και άκουσε την προσευχή του…. Έτσι το άλλο πρωί ξυπνάει γυναίκα… Πρώτα ετοιμάζει το πρωινό, μετά φτιάχνει μερικά πιτάκια για τον άντρα της να τα πάρει μαζί του, ξυπνάει τα παιδιά για το σχολείο, γεμίζει με τα άπλυτα το πλυντήριο, βγάζει το κοτόπουλο απ` την κατάψυξη, πάει τα παιδιά στο σχολείο, περνάει από το ΑΤΜ της τράπεζας, βγάζει λεφτά, πληρώνει κάτι λογαριασμούς ΔΕΗ και ΟΤΕ, αγοράζει λίγα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και πετάγεται στα γρήγορα και στη λαϊκή.
Κάνει έτσι, είχε πάει δώδεκα, στρώνει τα κρεβάτια, βγάζει τα ρούχα από το πλυντήριο, βάζει δεύτερη παρτίδα, πάει να πάρει τα παιδιά από το σχολείο, στο δρόμο κάτι ζήτησαν και δεν τους το πήρε, γκρίνια και καυγάς, γυρίζουν σπίτι, τα βάζει να φάνε, πλένει τα πιάτα, απλώνει την μπουγάδα, μέσα, γιατί έξω έβρεχε, διαβάζει τα παιδιά, σιδερώνει τα ρούχα, ετοιμάζει το φαγητό, στρώνει τραπέζι, τρώνε, κοιτάει να πλυθούνε τα παιδιά και τα βάζει για ύπνο. Στις 10 το βράδυ ήταν τέζα, έτοιμη για ύπνο……αλλά της την πέφτει ο σύζυγος για σεξ κλπ, κλπ, κλπ….
Την άλλη μέρα το πρωί σχεδόν έντρομος ξαναπροσεύχεται:
-Θεούλη μου συγχώρα με , έκανα μεγάλο λάθος μ αυτό που σού ζήτησα. Δεν το αντέχω. Σε παρακαλώ ξανακάνε με και πάλι άντρα.
Και ο Θεός:
-Αφού το θέλεις παιδί μου, φυσικά και θα σε ξανακάνω αυτό που ήσουνα… Πρέπει να ξέρεις όμως ότι υπάρχει για την ώρα ένα προβληματάκι…..πρέπει να περιμένεις εννιά μήνες γιατί χθες το βραδύ έμεινες έγκυος….
Τελικά τον έσωσε το έμπλαστρο…
Ήταν δύο νεαροί φίλοι από τα χωριά της λίμνης Βόλβης ο Ηλίας και ο Γιάννης. Αχώριστοι και πολύ αγαπημένοι κάποια στιγμή τελειώνουν το Λύκειο και αποφασίζουν να πάνε στην Ιταλία να σπουδάσουνε γιατροί.
Ο Γιάννης ήταν πολύ επιμελής και καλός μαθητής σε αντίθεση με τον Ηλία που βαριότανε που ζούσε.
Πάνε λοιπόν Ιταλία, γράφονται στην Ιατρική Σχολή και αρχίζουν τις σπουδές τους. Ο Γιάννης διάβαζε και προχωρούσε, ενώ ο Ηλίας ζοριζόταν και αναλάμβανε ο Γιάννης να γράφει γι΄ αυτόν στις εξετάσεις και συνεχώς βοηθούσε τον Ηλία.
Ήρθε λοιπόν η εποχή που τελειώσανε τις σπουδές τους και ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Λέει τότε ο Ηλίας στον Γιάννη:
-Γιάννη φίλε σε ευχαριστώ που με βοήθησες και πήρα πτυχίο γιατρού, αλλά μεταξύ μας δεν σκαμπάζω γρι από ιατρική.
Του απαντάει ο Γιάννης:
-Μη σκας φιλαράκι μου, θα σου γράψω σε ένα τετράδιο για όλες τις παθήσεις και δίπλα θα σημειώσω τι φάρμακο θα δίνεις στους ασθενείς σου ανάλογα με την πάθησή τους.
Συγκινημένος ο Ηλίας αγκαλιάζει τον φίλο του και τον ευχαριστεί.
Αφού επιστρέψαν στην Ελλάδα ο Γιάννης έπιασε δουλειά σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και ο Ηλίας άνοιξε ιδιωτικό ιατρείο στον Λαγκαδά.
Με τον καιρό ο Ηλίας απέκτησε πολύ πελατεία στον Λαγκαδά και πάντα συμβουλευόταν το τετράδιο με τις παθήσεις που του έγραψε ο φίλος του ο Γιάννης. Π.χ. πήγαινε κάποιος και έλεγε έχω αμυγδαλές τι να κάνω γιατρέ; Άνοιγε κρυφά το τετράδιο ο Ηλίας και διάβαζε : Αμυγδαλίτιδα: Αντιβίωση και κάποιο αντιφλεγμονώδες κλπ.
Μια μέρα λοιπόν τρέχει στο ιατρείο μια γυναίκα αλαφιασμένη και ουρλιάζοντας λέει στον Ηλία τον γιατρό:
-Γιατρέ μου βοήθεια χάνω τον άνδρα μου.
Τι έπαθε κυρά μου; Ηρεμήστε και πέστε μου.
-Να γιατρέ μου σήμερα είχαμε ψάρι γριβάδι και εκεί που έτρωγε ο καημένος ο άνδρας μου ένα αγκάθι του έμεινε στον λαιμό και τώρα πνίγεται…
Τρέχει τότε ο Ηλίας στο δωματιάκι που είχε το τετράδιο και αρχίζει να ψάχνει το φάρμακο για «αγκάθι από γριβάδι στο λαιμό».
Ξεφυλλίζει το τετράδιο μία, το ξεφυλλίζει δύο, μα αγκάθι από γριβάδι στο λαιμό πουθενά δεν είναι γραμμένο. Βγαίνει τότε και λέει στην γυναίκα:
-Τρέξε και πάρε ασπιρίνες και δώσε τον δύο μαζί να πιεί.
Φεύγει η γυναίκα, άλλα σχεδόν αμέσως ξαναγυρίζει ακόμα πιο φοβισμένη από την πρώτη.
-Γιατρέ μου τον χάνω, τίποτα δεν έκαναν οι ασπιρίνες.
Σκέφτεται για λίγο ο Ηλίας και λέει:
Ξέντυσέ τον και τρίψε τον με μια αλοιφή από τον λαιμό μέχρι κάτω στα πόδια.
Φεύγει ξανά η γυναίκα, μα σε λίγο ξανάρχεται σχεδόν σοκαρισμένη.
-Γιατρέ πάει χάνεται ο άντρας μου, τίποτα δεν έκανε η αλοιφή.
Τι να κάνει ο Ηλίας… Σκέφτεται και λέει:
Βάλε τον ένα έμπλαστρο στο λαιμό μπας και σωθεί.
Φεύγει πάλι η γυναίκα και σε λίγα λεπτά επιστρέφει ήρεμη και χαρούμενη.
-Γιατρέ μου να σε φιλήσω, έσωσες τον άντρα μου!
-Καλά πως; Ρωτάει ο Ηλίας.
Να, έβαλα το έμπλαστρο στον λαιμό του καθώς μου είπες και επειδή πρώτα τον είχα αλείψει με αλοιφή όπως πάλι εσύ μου είπες, το έμπλαστρο γλίστρησε και κόλλησε στους τριχωτούς όρχεις του. Τότε το τραβάω για να το ξαναβάλω στον λαιμό του και ο άντρας μου ούρλιαξε από τον πόνο και με το ουρλιαχτό τσούπ πετάχτηκε έξω το αγκάθι. Να είσαι καλά γιατρέ μου.
Μόλις έφυγε η γυναίκα, πάει ο Ηλίας στο τετράδιο με τις ασθένειες το ανοίγει και συμπληρώνει: Αγκάθι από γριβάδι στο λαιμό = έμπλαστρο στ΄ αρχ*δια.
Με δύο άτομα στον παράδεισο δεν συνέφερε…
Πεθαίνει ο Νικόλας ένας πολύ καλός και ηθικός άνθρωπος.
Επόμενο ήταν ο Θεός να τον στείλει στον παράδεισο.
Φτάνει λοιπόν στον παράδεισο όπου τον υποδέχεται ο Άγιος Πέτρος.
-Βρε καλώς τονε τον Νικόλα. Έλα Νικόλα μη φοβάσαι ο παράδεισος σε περιμένει.
-Την ευχή σου να έχω άγιε Πέτρο και ευχαριστώ τον καλό Θεό που δεν με έστειλε στην κόλαση να υποφέρω.
Ο Άγιος Πέτρος ανοίγει την πόρτα του παραδείσου και λέει στον Νικόλα:
-Έλα πέρασε Νικόλα στην αιώνια γαλήνη…
Μπαίνει λοιπόν ο Νικόλας στον παράδεισο και αρχίζει να περπατάει. Αηδόνια να κελαηδούν, πράσινα δάση με απερίγραπτη ομορφιά, καταπράσινα λιβάδια και τρεχούμενα γάργαρα νερά.
Περπατάει, περπατάει μέσα στη σαγηνευτική ομορφιά και μετά από δύο αιώνων πεζοπορίας στον παράδεισο, ξαφνικά κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου βλέπει έναν άνθρωπο ξαπλωμένο να απολαμβάνει την σκιά και την ηρεμία.
Τότε ο Νικόλας σκέφτεται:
-Βρε τόσο καιρό γυροφέρνω τον παράδεισο και μόνο έναν άνθρωπο συνάντησα… Τι γίνεται εδώ; Δεν πάω να πω τον Άγιο Πέτρο να με κάνει μια ξενάγηση στην κόλαση να δω τι γίνεται και εκεί; Έτσι από περιέργεια βρε παιδάκι μου…
Πάει λοιπόν στον Άγιο Πέτρο και τον παρακαλεί να τον ξεναγήσει στην κόλαση.
Ο Άγιος Πέτρος μη θέλοντας να του χαλάσει το χατίρι ανοίγει την πόρτα της κόλασης και αρχίζει να περπατάει μέσα σε αυτή με τον Νικόλα.
Και τι βλέπει ο Νικόλας; Μπουζούκια να παίζουν και χιλιάδες άνθρωποι να διασκεδάζουν, γυμνές πόρνες να αγκαλιάζονται με άνδρες, γυναίκες να χορεύουν πάνω στα τραπέζια και όλοι συνέχεια να μπεκροπίνουν διάφορα ποτά.
Γεμάτος έκπληξη ο Νικόλας στρέφεται προς τον Άγιο Πέτρο και ρωτάει:
-Τι γίνεται εδώ Άγιε μου; Γλέντια, γυναίκες και ορχήστρες, καλά περνάνε εδώ. Στον παράδεισο δεν έχουμε τίποτα…
Του αποκρίνεται τότε ο Άγιος Πέτρος:
Τι να σου πω παιδάκι μου; Τι λες εσύ; Με δύο άτομα που είστε στον παράδεισο, συμφέρει να φέρω ορχήστρα;
Κόκαλο ο καημένος ο Νικόλας…
Με έξυπνο τρόπο
Ένας νεαρός μπαίνει σ ’ένα κατάστημα.
-Θέλω σας παρακαλώ ένα δώρο για την αρραβωνιαστικιά
μου, αλλά να είναι φτηνό.
-Έχουμε αυτά τα ψεύτικα σκουλαρίκια που κάνουν μόνο πέντε ευρώ, απαντάει ο υπάλληλος.
-Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι, κάνει ο νεαρός.
Αφήστε μάλιστα και την τιμή επάνω, γιατί θέλω να διαλύσω τον
αρραβώνα μου……
2 Κοσμοπλημμύρα!
Ένας τύπος εγκαθίσταται στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.
Πριν κοιμηθεί βρίσκει ένα κοριό στο μαξιλάρι και καλεί αμέσως τον ξενοδόχο:
-Ω, κύριέ μου, δεν είναι τίποτα. Ένας κοριός είναι!
-Το είδα πως είναι κοριός! Πιστεύετε λοιπόν ότι δεν είναι τίποτα;
-Βέβαια κύριε, εξάλλου δεν θα πρέπει ν ’ανησυχείτε γιατί είναι νεκρός.
Την άλλη μέρα το πρωί ο πελάτης κατεβαίνει να πληρώσει και λέει στ’ αφεντικό:
-Ξέρετε, ο χθεσινός κοριός ήταν βέβαια νεκρός, αλλά να βλέπατε τι κόσμος ήρθε στην κηδεία του!
Το τέλειο δίδαγμα
Ο Πόντιος τηλεφώνησε σ ’ένα πορνείο πολυτελείας:
-Παρακαλώ θα’θελα μια κοπέλα.
-Πως την προτιμάτε. Είναι μία πολύ όμορφη, ψηλή, βάρους 50 κιλών.
-Όχι, πιο αδύνατη.
-Έχουμε μια 40 κιλών.
-Ακόμα πιο αδύνατη…..
-35 κιλών.
-Σύμφωνοι.
Η τύπισσα πάει στο σπίτι του Πόντιου και εκείνος:
-Γδυθείτε!
-Αμέσως;
-Ναι, και ξάπλωσε στο χαλί.
-Στο χαλί;
-Ναι.. και τώρα μην κουνηθείτε! Επιστρέφω αμέσως.
Αποσύρεται για λίγο και επιστρέφει κρατώντας από το χέρι ένα μικρό παιδάκι.
-Τη βλέπεις; του λέει. Έτσι θα γίνεις και συ αν δεν τρως το φαγητό σου.
Να το σπίτι του πατέρα σου….
Ένας ζητιάνος χτύπησε μεσάνυχτα το σπίτι του παπά.
«Ποιος είναι;» ρώτησε ο παπάς.
«Ένας φτωχός γιός του θεού…..»
Χωρίς να πει τίποτα ο παπάς βγαίνει με ένα φανάρι στο χέρι, και του κάνει νόημα να τον ακολουθήσει. Μόλις φτάνουν στην εκκλησία του λέει:
«Εδώ είναι το σπίτι του…. πατέρα σου, έκανες λάθος και χτύπησες στο δικό μου. Καληνύχτα και καλόν ύπνο!!!»
Συζυγική απορία
Ένα ανδρόγυνο παντρεμένο εικοσιπέντε χρόνια βρίσκεται ξαπλωμένοι στο κρεβάτι τους και κουβεντιάζουν.
– Στέλιο μου λέει η γυναίκα αν πεθάνω θα ξαναπαντρευτείς;
– Δε νομίζω!απαντάει εκείνος.
– Δηλαδή είσαι εναντίον του γάμου; λέει η γυναίκα.
– Όχι, αποκρίνεται εκείνος.
– Άρα του λέει θα… ξαναπαντρευτείς ε;
– Ε μάλλον, λέει και εκείνος!
– Και τι, του λέει, θα κοιμάσαι με αυτήν στο ίδιο κρεβάτι που κοιμάσαι μαζί μου;
– Ε μάλλον, λέει αυτός;
– Και θα ακούει και τους δίσκους μου αυτή;
– Ε πολλούς θα τους ακούει λέει αυτός;
– Και θα φοράει και τα ρούχα μου;
– Είναι πιθανό να τα φοράει, λέει αυτός;
– Και τι θα φοράει και τις ακριβές παντόφλες μου;
– Όχι αγάπη μου μη σκας, αυτή φοράει 39, αποκρίνεται εκείνος.
Να φτιάξουμε τις φυλακές
Ένας υπουργός κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολείο και ακούει τα παράπονα των του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, των δασκάλων και των μαθητών:
– Κύριε υπουργέ, οι δεξαμενές στέγνωσαν, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας…
– Κύριε υπουργέ, είμαστε στρυμωγμένοι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα…
Αφού ακούει όλα τα προβλήματα, τους λέει:
– Να είστε σίγουροι όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην υπουργική λιμουζίνα και πάει στον επόμενο ραντεβού, στις τοπικές φυλακές. Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
– Κύριε υπουργέ, οι κρατούμενοι θέλουν κινητά τηλέφωνα, καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, ενώ εμείς θέλουμε πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε…
– Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.
Μπαίνει στην υπουργική λιμουζίνα και καθ’ οδόν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον ιδιαίτερό του:
– Λοιπόν, Θανάση. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να κλείσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις
φυλακές να φτιάξει: γυμναστήριο, πισίνα, χαμάμ, σάουνα, μπουρδέλο, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, ιντερνέτ και ΟΤΕ TV.
Τον κοιτάζει έκπληκτος ο ιδιαίτερος….
– Μα κύριε υπουργέ, τα παιδιά θα προσέξουμε ή τις φυλακές;
Και απαντά ο υπουργός:
– Πρόσεξε Θανάση. Σχολείο πήγαμε και δεν πρόκειται να ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως σίγουρα θα πάμε… Με κατάλαβες τώρα;
.
