 |
| Οι μαμάδες χωρίς μπαμπάδες είναι πιο δυνατές |
Ούτε οι πρώτοι είναι, ούτε οι τελευταίοι. Το πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο, αν στο ζευγάρι δεν υπάρχουν παιδιά, αν τα μόνα που έχουν να χωρίσουν είναι οι περιουσίες και τα αισθήματα, τότε ένα διαζύγιο είναι πιο υποφερτό.
Τι γίνεται, όμως, όταν το ζευγάρι εθελοτυφλούσε μπροστά στα προβλήματα κι έρχεται η στιγμή που αναζητούν κι αυτά την εκδίκησή τους για την αδιαφορία, που δέχθηκαν μέχρι σήμερα;
Όταν ακούμε για κάποιο διαζύγιο, σκεφτόμαστε πρώτα τα παιδιά που είναι στη μέση, σχεδόν κανείς και ποτέ δεν έχει μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τη γυναίκα, κι αναφέρομαι στη γυναίκα γιατί, ως συνήθως, την επιμέλεια την αναλαμβάνει αυτή! Μια χωρισμένη γυναίκα είναι πιο δυνατή από κάποια άλλη, που έχει τον άντρα της, χωρίς να σημαίνει αυτό πως κάποια που δεν είναι χωρισμένη τραβάει λιγότερα.
Η χωρισμένη μητέρα θα πρέπει να εξηγήσει στα παιδιά της το λόγο, που ο μπαμπάς τους κι αυτή δε θα ζουν πλέον μαζί, μ’ όσο το δυνατόν πιο όμορφο τρόπο, χωρίς να ρίξει ευθύνες πουθενά και, βεβαίως, χωρίς να προσπαθήσει να βγάλει απ’ την καρδιά των παιδιών τον πατέρα τους χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς, όπως άχρηστος, ανίκανος κι ανάξιος.
Αυτή η συμπεριφορά ακολουθείται σε αρκετές περιπτώσεις, καθώς είναι δύσκολο για ένα θηλυκό να πάρει την απόφαση να χωρίσει. Για να γίνει αυτό σημαίνει πως έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι, που μπορούν να οδηγήσουν ένα γάμο στο χωρισμό. Η απιστία αποτελεί το λόγο, όπου και τα δυο φύλα, συνήθως, δε δέχονται κουβέντα. Αν όμως δεν είναι αυτός ο λόγος του χωρισμού, το μεγαλύτερο ποσοστό των αποφάσεων εναπόκειται στις γυναίκες.
Οι εποχές έχουν αλλάξει και καμιά γυναικά δε μένει σ’ ένα γάμο ανάξιό της λόγω των παιδιών και του κόσμου, άλλο ένα παράδειγμα που επιβεβαιώνει τη δύναμη των γυναικών. Έχουν να παλέψουν με τους συγγενείς και τους γνωστούς, έχουν να βγουν νικήτριες στο μαραθώνιο, που μόλις ξεκινάει.
Θ’ αγωνιστούν για να βγάλουν τα προς το ζην για την ανατροφή των παιδιών τους (φροντιστήρια, έξοδοι, δραστηριότητες κλπ), θα είναι αναγκασμένες να περάσουν μια δεύτερη εφηβεία κι αυτήν τη φορά μαζί με τα παιδιά τους.
Μια μητέρα, μόνη δεν είναι απλώς μητέρα. Χρειάζεται να καλύψει ρόλους, όπως του μπαμπά, της γιαγιάς και της φίλης. Κι αυτό, γιατί σε μεγάλο ποσοστό των ζευγαριών που χωρίζουν, ο πατέρας δίνει κάποια χρήματα πιστεύοντας πως είναι καλός γονιός ή είναι εξαφανισμένος και ζει τη ζωή του ως ένα είδος εκδίκησης στην πρώην σύζυγό του! Φυσικά μαζί με το αρσενικό της οικογένειας χάνονται κι οι συγγενείς του, όπως οι παππούδες κι οι θείοι που θα μπορούσαν να δώσουν ένα χέρι βοηθείας σε κρίσιμες στιγμές.
Μια χωρισμένη γυναίκα, όμως, δεν παύει να είναι γυναίκα, κάτι που οι περισσότερες ξεχνάνε και βάζουν στην άκρη. Προτιμούν να θυσιάσουν τη ζωή τους για να μεγαλώσουν καλύτερα τα παιδιά τους. Οπότε χάνεται ο αυτοσεβασμός κι η αυτοεκτίμηση.
Όλοι ξέρουμε τους μισθούς που επικρατούν και φαντάζομαι καταλαβαίνουμε ότι είναι αδύνατον να καλυφθούν από εκεί τα έξοδα που έχει ένα σπίτι με παιδιά. Πιθανόν ν’ αναγκαστούν να βρουν και μια δεύτερή δουλειά για να τα βγάλουν πέρα.
Πάντα πίστευα ότι οι άντρες δύσκολα εγκαταλείπουν την οικογένεια κι ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι δε θέλουν να χάσουν τη βολή που τους προσφέρει ένα ζεστό φαγητό στο τραπέζι κι ένα καθαρό σπίτι για να ξεκουραστούν.
Αλλά να, υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Κανένα παιδί δεν ορφανεύει από πατέρα». Σημαντική κι αναντικατάστατη η προσφορά σας μπαμπάδες, αλλά συνήθως δεν κάθεστε εσείς ξάγρυπνοι από πάνω μας, μέχρι να μας πέσει ο πυρετός!
Πηγή:pillowfights.gr
.
