 |
| Ο Άγιος Αχίλλιος-Σύντομο συναξάρι |
Ο Άγιος Αχίλλιος καταγόταν από πλούσια ευγενική οικογένεια της Καππαδοκίας.
Γεννήθηκε περίπου το 270 μ.χ και γρήγορα διακρίθηκε για την ευσέβεια του και την αγάπη του στο Χριστό και την Εκκλησία του. Μετά το θάνατο των γονέων του μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αδύνατους και ξεκίνησε ιεαραποδημία στους Αγίους τόπους της Παλαιστίνη και στη Ρώμη, στους τάφους τον Αγίων Αποστόλων. Σ’αυτό το ιεαροποστολικό ταξίδι έλαβε την Αγία Ιερωσύνη και κάποτε έφτασε στη Λάρισα, όπου χήρευε η θέση του Επισκόπου. Η φήμη του ως Αγίου και ενάρετου κληρικού είχε εξαπλωθεί και είχε φτάσει στη Θεσσαλία… πριν να εγκατασταθεί ο ίδιος, κι έτσι με τη σύμφωνη γνώμη κλήρου και λαού ανέρχεται στον επισκοπικό θρόνο της Λάρισας. Ολοι μιλούν για τον Άγιο Ιεράρχη που επιδίδεται στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου του, στη θεραπεία των ψυχικών και σωματικών τραυμάτων των ανθρώπων, καθώς και στο φιλανθροπικό έργο. Το 325 μ.χ παίρνει μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο που συγκαλεί ο Μ.Κων/νός στη Νίκαια της Βιθυνίας, η οποία καταδίκασε την αίρεση του Αρείου, που πρέσβευε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός και Λόγος του Θεού, Ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά κτίσμα. Στη Σύνοδο αυτή, μαζί με τους άλλους Άγιους Πατέρες (Αγ. Αθανάσιο, Αγ. Νικόλαο, Αγ. Σπυρίδωνα κ.α), με παρρησία διακηρύσσει ότι ο Χριστός είναι Θεός, ομοούσιος με τον Πατέρα και μάλιστα προκαλεί τους Αρειανούς αν τα λόγια τους είναι ορθά να καταφέρουν να βγεί λάδι από μια πέτρα που βρισκόταν εκεί πέρα. Εκείνοι βέβαια φοβισμένοι και δειλοί αντέτειναν την πρόκληση στον Άγιο του Θεού και ο Μέγας Ιεράρχης Αχίλλιος επικαλούμενος τη Χάρη της Αγίας Τριάδος αναφώνησε: «Εάν ο Χριστός είναι Υιός του Θεού, ομοούσιος και ομόδοξος προς τον Πατέρα, όπως εμείς πιστεύουμε, τότε να αναβλύσει λάδι από αυτήν την πέτρα, για να πιστέψουν όλοι!».
.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του, και ώ του θαύματος λάδι πολύ άρχισε να ρέει από την ξερή πέτρα. Οι θέσεις των Ορθοδόξων στερεώθηκαν, ο αυτοκράτορας και οι Αγιοι Πατέρες θαύμαζαν τη δύναμη της πίστης δοξάζοντας το Θεό, ενώ οι αιρετικοί Χριστομάχοι καταντροπιάστηκαν και εξευτελίστηκαν. Ο Μ.Κων/νος ζητά να τον ευλογήσει ο άγιος Ιεράρχης και τον γεμίζει με βασιλικά δώρα και οικονομικές χορηγίες με τα Ναών και Ιδρυμάτων και γενικά για την ανακούφιση του λαού του Θεού. Τα τέλη του ήταν άγια και η κοίμησή του οσιακή, περίπου το 350-360 μ.χ.
