Τα παιδιά είναι σαν τους μεγάλους-μετά τη δουλειά θέλουν να γυρίσουν στο σπίτι και να χαλαρώσουν.
Σηκώνουν όμως το βάρος αυτού που λέμε «μελέτη», κάτι που κανένα παιδί δεν κατάλαβε ποτέ γιατί πρέπει να γίνεται και κανένα δε θέλει να διαβάσει.
Για να αποφύγουν το διάβασμα, τα παιδιά καταφεύγουν σε κάθε λογής δικαιολογίες που σκαρφίζεται το κεφαλάκι τους. «Κουράστηκα». «Δεν μπορώ». «Πονάει η κοιλιά μου». Ή το συνηθισμένο : «To ξέχασα».
Περικόψτε την τηλεόραση, τον μεγάλο παιδικό «λαοπλάνο». Κάνετε ένα πρόγραμμα για την τηλεόραση, για παράδειγμα, βλέπουμε μόνο μια ώρα την ημέρα και ποτέ μετά τις επτά. Έτσι, το παιδί θα ξέρει ότι έχει ένα πρόγραμμα να τηρήσει και θα είναι πιο εύκολο να του επιβληθείτε.
Διδάξτε στα παιδιά τον σκοπό της μελέτης, που είναι να εμπεδώνουμε ο,τι μάθαμε στο σχολείο. Τουλάχιστον θα καταλάβουν ότι δεν είναι κάτι που «μαγείρεψαν» οι μεγάλοι για να τους καταστρέφουν τα βράδια τους.
Μάθετέ τους, επίσης, την «πικρή» αλήθεια για κάθε δουλειά: αν δεν την κάνουμε σήμερα, θα την κάνουμε οπωσδήποτε αύριο, ίσως και διπλή. Κανένας ενήλικας δεν θα διανοήθηκε ποτέ να πει στον προϊστάμενο του ότι δεν έκανε τη δουλειά του, γιατί έβλεπε κινούμενα σχέδια στη τηλεόραση.
Αν τα παιδιά δυσκολεύονται με τη μελέτη, να τα ενθαρρύνετε. «Δύσκολο φαίνεται. Για να το δούμε μαζί». Ή, «έχεις βελτιωθεί πάρα πολύ. Κοίτα μέχρι που έφτασες»
