Όταν μιλάμε για τις αλλαγές που φέρνει ο γάμος στη σχέση του ζευγαριού, ένα κυρίαρχο θέμα
είναι η «καταστροφική» επίδραση που έχει στη σεξουαλική ζωή. Είναι τόσο χιλιοειπωμένο, που φαίνεται αναπόφευκτο! Και πράγματι, υπάρχουν πάρα πολλά ζευγάρια που, στη κοινή ζωή του γάμου, χάνουν τη σεξουαλική έλξη προς το σύντροφό τους, παρόλο που τον αγαπούν, τον εκτιμούν και δεν θέλουν να τον χάσουν. Δεν μιλάμε βέβαια για τις περιπτώσεις εκείνες που υπάρχει οργανικό πρόβλημα υγείας ή ψυχική νόσος που απαγορεύει την σεξουαλική εμπλοκή… Αναφερόμαστε καθαρά στις περιπτώσεις που τα άτομα είναι υγιή, σωματικά και ψυχικά, έχουν επιθυμία για σεξ… αλλά όχι για το σύντροφο!
.
Μέσα σε μια πολύχρονη συμβιωτική σχέση, το σεξ χάνει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, αντικαθίσταται από την οικειότητα, τη στοργή, τη ψυχική επαφή. Ξεκινάμε μια σχέση παθιασμένη ερωτικά, με το σεξ ζωντανό, προκλητικό… Κάποια χρόνια αργότερα γίνεται μουντό, προκαθορισμένο, «καθώς πρέπει». Ο σύντροφος έχει απομυθοποιηθεί, το σώμα του είναι γνώριμο, η σεξουαλική του εικόνα ξεφτισμένη, προκαθορισμένη, βαρετή. Η σύζυγος δεν αποτελεί πια φαντασιωσικό υλικό, αφού ανάμεσα στα παιδιά, τη δουλειά, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις, ξεχνάει να είναι ερωμένη. Ο σύζυγος από κυνηγός, μετατρέπεται σε πληγωμένο θήραμα, που την ακουμπά αδέξια και βιαστικά, «ξενερωμένος» από την κρεβατομουρμούρα και την χρεωστικότητά της. Την θεωρεί δεδομένη, δεν προσέχει καμία αλλαγή στην εμφάνιση της, σταματά να της δείχνει πως είναι ποθητή και μέρα τη μέρα παύει, πράγματι, να είναι ποθητή. Η σεξουαλική τους συνάντηση καταλήγει (αν υπάρχει) βουβή, αβέβαιη και μονότονη. Επόμενο δεν είναι το σεξ να πάψει να συγκινεί και να εξιτάρει; Επόμενο δεν είναι να σταματήσουμε να το διεκδικούμε και να το βάλουμε στο συρτάρι;
Δεν είναι όμως καταδικασμένο το σεξ μέσα στο γάμο ή μάλλον εμείς είμαστε εκείνοι που μπορούν να το καταδικάσουν και όχι η σχέση του γάμου! Δυστυχώς μένουμε τόσο πολύ στη πεποίθηση πως ήταν «αναπόφευκτο», που δεν σταματάμε να αναρωτηθούμε «γιατί;»… «γιατί έχασα το ερωτικό μου ενδιαφέρον;», «γιατί φαντασιώνομαι κάποιαν άλλη άλλα όχι τη γυναίκα μου;». Και κυρίως, μένουμε τόσο πολύ στην μοιρολατρία μας, που δεν ψάχνουμε να δούμε, αν τελικά μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε τα δεδομένα. Συνήθως προτιμούμε την απλή εξήγηση, πως «έτσι είναι τα πράγματα». Το συζητάμε με φίλους, ακούμε και την δική τους ιστορία που είναι πανομοιότυπη και ανακουφιζόμαστε, γίνεται πιο «φυσιολογικό». Εκλογικεύουμε, σκεφτόμαστε πως το καλό σεξ και το πάθος σε μια σχέση, όπως και ο έρωτας, έχουν ημερομηνία λήξης. Η αλήθεια όμως είναι πως αφηνόμαστε και αφήνουμε και τον άλλον να μας αφήσει.
Επιλογές βέβαια υπάρχουν! Μπορούμε να μείνουμε σε μια αδελφική σχέση, ζώντας το σεξ φαντασιωσικά μόνο, με κρυφούς αυνανισμούς. Μπορούμε να έχουμε σεξ εκτός γάμου, ευκαιριακά ή όχι. Μπορούμε να χωρίσουμε και να αναζητήσουμε μια νέα σχέση, φρέσκια και ζωντανή, με την ελπίδα ότι εκεί το σεξ θα έρθει ξανά στο προσκήνιο. Υπάρχει όμως και μια ακόμα επιλογή: να ανανεώσουμε την σεξουαλική εικόνα του γάμου μας! Το πάθος και το καλό σεξ έχουν την ιδιότητα να αναγεννιόνται υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Όχι με την εικόνα που είχαν 10, 20 ή 30 χρόνια πριν, αλλά με τη εικόνα του σήμερα. Ποιοι είμαστε αυτή τη στιγμή, τι μας αρέσει, τι μας εκφράζει. Διεκδικούμε τον άλλον, αλλάζουμε σκηνικό και συνήθειες, μπαίνουμε ξανά στο παιχνίδι! Και αν μόνοι μας αδυνατούμε, ζητάμε τη βοήθεια του ειδικού!
Θέκλα Βασιλείου
