«Τίποτα δεν συγκρίνεται με τα χέρια σου. Τίποτα με το χρυσοπράσινο των ματιών σου. Το σώμα
μου γεμίζει με εσένα μέρες», έγραφε κάποτε σε εύθραυστα επιστολόχαρτα, γεμάτη πάθος, λυρισμό και διάχυτη ερωτική φλόγα η διάσημη ζωγράφος Φρίντα Κάλο προς το μεγάλο έρωτά της, επίσης ζωγράφο, Ντιέγκο Ριβέρα. Αλλά αυτά, «κάποτε». Σήμερα, δεν έχουν αλλάξει μόνον τα επιστολόχαρτα, τα οποία έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί μπροστά στην… επέλαση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των tablets, στην πραγματικότητα έχουν αλλάξει… τα πάντα! Ακόμα και η επιθυμία και ο τρόπος που εκφράζουμε και επικοινωνούμε τον έρωτά μας ή ο τρόπος που διεγειρόμαστε και κάνουμε σεξ. Θα τολμούσαμε μάλιστα να πούμε πως ενώ, υποτίθεται πως στον 21ο αιώνα, είναι τα πάντα ελεύθερα και πιο «διαθέσιμα» από ποτέ, στην ιστορία αυτού του πλανήτη η σεξουαλική επικοινωνία και ο οργασμός «δυσκολεύονται» όλο και περισσότερο να βρουν το δρόμο τους. Κυρίως σε ό,τι αφορά το γυναικείο φύλο.
Έρευνες μάλιστα καταδεικνύουν ότι τα κίνητρα για σεξουαλική επαφή μπορεί να είναι διαφορετικά για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν σεξουαλικές δυσλειτουργίες σε σύγκριση με όσες δεν έχουν κάποιο σεξουαλικό πρόβλημα. Εκτιμάται ότι το 16 – 63% των γυναικών, αναφέρουν προβλήματα σεξουαλικής φύσεως, με την έλλειψη ενδιαφέροντος και ερωτικής επιθυμίας να είναι η πιο συχνά αναφερόμενη ανησυχία, που ακολουθείται από αδυναμία να φτάσουν σε οργασμό. Μάλιστα θεωρείται, ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των σεξουαλικών κινήτρων και της σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Για να γίνει πιο ξεκάθαρη αυτή η συσχέτιση, είναι σημαντικό να καταλάβουμε καλύτερα τα γυναικεία κίνητρα για ερωτική επαφή και πώς αυτά μπορεί να διαφέρουν ανάμεσα στις γυναίκες με και χωρίς σεξουαλικά προβλήματα. Οι γυναίκες εμπλέκονται σε σεξουαλικές δραστηριότητες για διάφορους λόγους πέρα από τη σωματική σεξουαλική επιθυμία ή την απελευθέρωση της σεξουαλικής έντασης. Για παράδειγμα, μπορεί να έρθουν σε ερωτική επαφή με το σύντροφό τους για να αποκτήσουν στη συνέχεια θετικά αποτελέσματα στη σχέση τους, για να αποφύγουν άλλα αρνητικά, όπως μια διαμάχη, ή από φόβο ότι ο σύντροφός τους θα χάσει την επιθυμία που αισθάνεται για εκείνες και θα τις εγκαταλείψει.
Οι λόγοι για τους οποίους οι λειτουργικές γυναίκες, δηλαδή εκείνες που δεν αντιμετωπίζουν κανενός είδους σεξουαλικό πρόβλημα, συμμετέχουν σε ερωτικές πράξεις είναι κυρίως σωματικοί. Πιο συγκεκριμένα, τέτοιοι λόγοι είναι η εσωτερική εγγενής αξία της ίδιας της σεξουαλικής δραστηριότητας και η συναισθηματική εγγύτητα. Αντιθέτως, όσες πάσχουν από κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία μπορεί να αντιμετωπίζουν σεξουαλικό πόνο, χαμηλή επιθυμία/διέγερση, ανοργασμικότητα και χαμηλή ικανοποίηση, χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τη δυνατότητά τους να ευχαριστιούνται τις σωματικές πτυχές της επαφής. Έτσι, η συνεχής δέσμευση των γυναικών σε σεξουαλικές συμπεριφορές παρά τις σεξουαλικές τους ανησυχίες, εξηγείται από μη σεξουαλικούς στόχους, ανταμοιβές και συναισθηματικά κίνητρα, όπως είναι η οικειότητα – εγγύτητα, η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους ή η σωματική ικανοποίηση.
Το πιο βασικό κίνητρο των γυναικών με σεξουαλικές διαταραχές για να εμπλακούν σε ερωτικές δραστηριότητες, είναι η ανασφάλεια. Συγκεκριμένα, εκείνες που έχουν χαμηλή επιθυμία είναι λιγότερο πιθανό να έχουν συναισθηματικούς και σωματικούς λόγους για σεξουαλική επαφή ενώ νιώθουν ενοχές που αρνούνται τις σεξουαλικές προτάσεις του συντρόφου τους. Από την άλλη, εκείνες που αντιμετωπίζουν προβλήματα οργασμού είναι πιο πιθανό να έρθουν σε επαφή για λόγους ανασφάλειας (επιβεβαίωση) αλλά και σωματικής ανάγκης. Το τελευταίο συμβαίνει, καθώς η έλλειψη της οργασμικής εμπειρίας δεν αναιρεί ούτε μειώνει την ερωτική τους επιθυμία, αφού πολλές σωματικές συμπεριφορές που εμπεριέχονται στην ερωτική επαφή, μπορούν να προσφέρουν μεγάλη σωματική απόλαυση. Μάλιστα οι γυναίκες αναφέρουν ότι ο οργασμός είναι λιγότερο σημαντικός για τη συνολική τους ευχαρίστηση αλλά σημειώνουν ότι αισθάνονται μία πίεση να επιτύχουν οργασμό, που τους επιβάλλεται από τον σύντροφό τους (ανασφάλεια – αναγκαιότητα του συντρόφου).
Η συμμετοχή λόγω των κινήτρων ανασφάλειας μπορεί να αντικατοπτρίζει μία επιθυμία να κάνουν σεξ για να ικανοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό το σύντροφό τους απ’ ό,τι τον ίδιο τους τον εαυτό (τον οποίο μάλλον «παραμερίζουν και θέτουν σε χαμηλή προτεραιότητα) και να επικυρώσουν τις προσπάθειες τους για ανάπτυξη οικειότητας. Ενδέχεται επίσης η σεξουαλική τους συμπεριφορά να αντικατοπτρίζει την ανάγκη να επιβεβαιώσουν ότι ο σύντροφός τους είναι ακόμα αφοσιωμένος στη σχέση. Γενικότερα, οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους διαταραχές, έχουν συνήθως μεγαλύτερη ανάγκη να αισθάνονται ελκυστικές, να νιώθουν ότι αγαπιούνται και ότι ο σύντροφός τους τις ποθεί (σεξουαλική προσδοκία). Έτσι μπορεί να επιδιώκουν, δια μέσω της σεξουαλικής δραστηριότητας, την ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους.
Συμπερασματικά, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι τα κίνητρα για ερωτική επαφή των γυναικών με και χωρίς σεξουαλικά προβλήματα διαφέρουν. Εκείνες που είναι λειτουργικές και δεν αντιμετωπίζουν καμία σεξουαλική διαταραχή, φαίνεται να εμπλέκονται σε σεξουαλικές δραστηριότητες για σωματικές κυρίως αιτίες. Αντίθετα, όσες έχουν κάποια δυσλειτουργία έρχονται σε ερωτική επαφή παρά τις ανησυχίες τους για τη σεξουαλική τους λειτουργικότητα, αφού επιδιώκουν μέσω αυτής της πράξης να καλύψουν τα κενά και την ανασφάλεια τους και να επιτύχουν πολλαπλούς σεξουαλικούς ή συναισθηματικούς στόχους.
Ανεξάρτητα από την κατάσταση της σεξουαλικής τους δραστηριότητας ενδέχεται να αισθάνονται περισσότερο υπεύθυνες για την ικανοποίηση του συντρόφου τους, παρά για τις δικές τους ανάγκες. Αυτό το συναίσθημα ίσως ενισχύεται στις γυναίκες με σεξουαλικές ανησυχίες, οδηγώντας τες στο να συμμετέχουν σε σεξουαλικές δραστηριότητες ακόμη και όταν δεν το επιθυμούν. Παρομοίως, κάποιες γυναίκες μπορεί να κάνουν σεξ, επειδή αισθάνονται το χρέος ή την πίεση να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του συντρόφου τους. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που φοβούνται ότι θα τον χάσουν ή θα αναζητήσει αυτό που δεν του προσφέρουν αλλού.
Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται φοβερά αναχρονιστικό ή ακόμα και θλιβερό. Το να «υπομένει» δηλαδή μια γυναίκα το σεξ για κίνητρα που δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική ή τη συντροφική ευχαρίστηση και απόλαυση, πρόκειται ωστόσο για κατάσταση που συμβαίνει ακόμα και στον 21ο αιώνα. Υπ’ αυτήν την έννοια, το εκρηκτικό πάθος της Φρίντα Κάλο ή της Σιμόν ντε Μπoβουάρ προς τον Ζαν Πολ Σαρτρ, ίσως να ήταν πολύ καλά παραδείγματα στις μέρες μας…
