Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα μπορούν να δώσουν μια λύση στο επισιτιστικό
πρόβλημα των χωρών που υποφέρουν. Στις Δυτικές χώρες όμως, είναι ακόμα περισσότεροι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι τα μεταλλαγμένα τρόφιμα αποτελούν απειλή για την υγεία των καταναλωτών. Ποίο δρόμο πρέπει να διαλέξουμε άραγε;
Ας δούμε για αρχή τι εννοούμε με τον όρο «μεταλλαγμένα». Μεταλλαγμένα καλούνται τα προϊόντα που παράγονται στο εργαστήριο έπειτα από εφαρμογή της γενετικής μηχανικής. Σαν σκοπό τους έχουν την εμφάνιση νέων χαρακτηριστικών ή την ενίσχυση κάποιων υπαρχόντων σε διάφορα προϊόντα, εισάγοντας με την βοήθεια της γενετικής γονίδια από έναν ιό ή βακτήριο ή ακόμα και από κάποιο φυτό ή ζώο, σε ένα διαφορετικό οργανισμό, για παράδειγμα ένα καλλιεργούμενο φυτό. Το αποτέλεσμα συνήθως αποσκοπεί στην εμφάνιση ανθεκτικών χαρακτηριστικών όπως για παράδειγμα, αντοχή των φυτών στην ξηρασία ή σε ακατάλληλές καιρικές συνθήκες για την ανάπτυξή τους σε διαφορετικά από τα προβλεπόμενα κλίματα.
Το παραπάνω παράδειγμα, αποτελεί τον κύριο λόγο που προβάλλεται από τους υποστηρικτές αυτής της διαδικασίας, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί λύση στο επισιτιστικό πρόβλημα των χωρών του τρίτου κόσμου. Για παράδειγμα, με την δημιουργία ενός μεταλλαγμένου προϊόντος, μπορεί να κατασκευαστεί ένα υβρίδιο λαχανικών που να αντέχει στα ξηρά κλίματα ή ένα αντίστοιχο υβρίδιο σιτηρών που να μπορεί να δώσει μεγάλη παραγωγή προϊόντων, χωρίς ιδιαίτερη ποσότητα νερού. Η αλήθεια είναι, ότι αυτή η λύση φαντάζει ιδανική και ικανή να σώσει πολλές ζωές.
Από την άλλη πλευρά, όσοι αντιτίθενται στην παραγωγή μεταλλαγμένων τροφίμων, παρουσιάζουν σαν κύριο πρόβλημα την ανάπτυξη χαρακτηριστικών έξω από τη φύση, αλλά και την ανάπτυξη γονίδιων που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
Συμπερασματικά, το αποτέλεσμα των δημιουργίας μεταλλαγμένων τροφίμων μπορεί να αποτελεί άμεση λύση για ορισμένες περιπτώσεις αλλά λόγω της πρόσφατης έντονης δραστηριότητας των γενετιστών, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα μελλοντικά αποτελέσματα της χρήσης των μεταλλαγμένων προϊόντων στην δημόσια υγεία. Οπότε το δίλλημα παραμένει: Να σώσουμε κάποιες ζωές σήμερα, αλλά να βάλουμε σε κίνδυνο τις ζωές των παιδιών μας σε μερικά χρόνια;
