“Έβρεχε καταρρακτωδώς και είχε παγωνιά εκείνη την νύχτα στην κοιλάδα του Γιουκατάν. Ο
γερομάγος πονούσε αφόρητα σε ένα παλιό τραύμα και έτσι οι μαθητές φίλοι του, άναψαν μια πρόχειρη φωτιά με ότι ξύλα βρήκαν γύρω από την σπηλιά.
Η Τζελιμέ μάλιστα του έφτιαξε ένα τσάι από αγριοβότανα για να του απαλύνει τον πόνο. Αφού κάθισαν όλοι γύρω από την φωτιά, ο Ελεάζαρ ρώτησε, “Τι είναι τελικά η θυσία και γιατί γίνεται δάσκαλε;”
Τότε ο γέροντας χάθηκε στις σκέψεις του γιατί κάποτε, χρειάστηκε να θυσιάσει και εκείνος κάτι μεγάλο… Στο τέλος και μετά από αρκετή ώρα σιωπής, ο μάγος κοίταξε στοργικά τον Ελεάζαρ στα μάτια και του είπε:
“Η θυσία είναι μια μεγάλη πράξη γενναιότητας κάποιων ανθρώπων, ώστε να συνεχίσουν πολλοί άλλοι, πιο νέοι, πιο υγιείς και πιο έξυπνοι ” και κρύβοντας την ξαφνική υγρασία στο ένα του μάτι συνέχισε:
“Είναι σαν την γέφυρα, που στέκει εκεί ωσάν βράχος μέχρι να περάσουν όσοι άνθρωποι αντέχει. Είναι σαν τους γονείς που στερούνται πολλές φορές τα πάντα για να μεγαλώσουν και να συνεχίσουν τα παιδιά τους. Να συνεχίσουν με περισσότερη ασφάλεια σε μια ζωή καλύτερη μα και πιο λεύτερη.”
Η θυσία είναι το υπέρτατο δώρο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για το γένος, για την κοινωνία των εθνών και για τον πλανήτη.”
Maktoub
