«Νίψον, ψυχή μου, γρηγόρησον, στέναξον, δάκρυσον, μετανόησον»
Η Καθαρά Δευτέρα είναι ημέρα πένθους, η εκκλησία μας μαυροντύνεται, ακόμα και τα καντήλια της πενθούν και η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένας αγώνας με αυστηρή πνευματική νηστεία για μας τους χριστιανούς. Η αληθινή νηστεία εκφράζει τη συντριβή μας μπροστά στο Θεό και κυρίως τη μετάνοιά μας.
Πως θα υποδεχτούμε τον Χριστό μας αν δεν πολεμήσουμε τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας ,τα ελαττώματά μας , για να μπορέσει η ψυχή μας να «καθαρίσει» και να βρει μέσα της χώρο η Χάρις του Θεού.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Νηστεία αληθής, η των κακών απολύτρωσις».
.
Νηστεία και κατάκριση δεν συμπορεύονται! Νηστεύουμε το κρέας αλλά και τους κακούς λογισμούς με την εγκράτεια της γλώσσας μας… γιατί τα λόγια μας «ματώνουν»…
Ρώτησα κάποτε σαν παιδί τη γιαγιά μου «γιαγιά γιατί η κυρία Γεωργία δεν νηστεύει;» «Γιατί παιδί μου όλη μέρα τρώγεται με τη νύφη της!»
Αυτά που μας «βαραίνουν» δεν είναι μόνο αυτά που τρώμε, αλλά οι σκέψεις μας και τα λόγια μας, γιατί προέρχονται από το μυαλό και την καρδιά μας.
Αναρωτιέμαι ποιος μας όρισε κριτές στη θέση του Μεγάλου Κριτή και ολημερίς κουνάμε το δάχτυλο στον φταίχτη, εμείς οι αλάθητοι;
Γιατί λησμονήσαμε το «Αγαπάτε Αλλήλους;» που είναι ο ορισμός της χριστιανοσύνης και της Ορθοδοξίας μας.
Λησμονήσαμε πως για να σωθούμε πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε!!
Μεγάλη Σαρακοστή, κοπιαστικός δρόμος, δύσκολος ανοίγεται μπροστά μας, μαζί με την νηστεία και την προσευχή, ας έχουμε κατά νου και την ελεημοσύνη, γιατί ότι έχουμε δεν είναι δικό μας και όλα εδώ θα μείνουν.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε «η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και χωρίς φτερά!»
Κι εμείς για να ξανασταθούμε στα πόδια μας σαν άξια παιδιά Του, πρέπει να μετανοήσουμε με την καρδιά μας και να αντιμετωπίσουμε θαρραλέα όλα τα «θηρία» που κρύβονται μέσα της!
