Υπάρχουν ακόμα πολλές πλευρές της νόσου του Lyme που οι επιστήμονες και οι γιατροί δεν
έχουν αποκρυπτογραφήσει πλήρως και αυτό κάνει το έργο της επίτευξης μιας θεραπείας δύσκολο. Είτε χρησιμοποιούνται αλλοπαθητικές ιατρικές τεχνικές, είτε μέθοδοι εναλλακτικών θεραπευτών, η ικανότητα γρήγορης αλλαγής της μορφής αυτής της ασθένειας έχει δυσκολέψει πολύ την ανάπτυξη αξιόπιστων θεραπειών.
Το ανησυχητικό είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσβάλλονται από τη νόσο του Lyme κάθε χρόνο, εν μέρει λόγω του όλο και πιο έντονου φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, η οποία έχει κάνει τη γη φιλικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της ασθένειας, όσο και των ζώων και των εντόμων που μεταφέρουν την ασθένεια. Σύμφωνα με το «CDC», ο αριθμός των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με την νόσο του Lyme κάθε χρόνο στις ΗΠΑ ανέρχεται στους 300.000. Αυτοί οι υπολογισμοί δεν μας βοηθούν ακριβώς να καταλάβουμε τη γεωγραφική κατανομή της ασθένειας.
Όπως προαναφέρθηκε, τα συμβατικά αντιβιοτικά δεν είναι αξιόπιστα για μακροχρόνιες θεραπείες· εντούτοις, φαίνεται ότι πιθανώς να υπάρχει μια πιο φυσική και εύκολη μέθοδος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της νόσου. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό European Journal of Microbiology and Immunology υποδεικνύει ότι η στέβια θα μπορούσε να είναι μια αξιόπιστη θεραπεία σε προχωρημένα στάδια της νόσου του Lyme. Σύμφωνα με το CDC, ενώ το 80 έως 90% των περιπτώσεων φαίνεται να θεραπεύεται, ένα 10 έως 20% αυτών των περιπτώσεων υποτροπιάζει και η νόσος μετατρέπεται σε χρόνια, κινδυνεύοντας να βλάψει κάθε όργανο του ανθρώπινου σώματος.
.
Η νόσος του Lyme αποτελεί μια βακτηριακή μόλυνση και συγκεκριμένα από το βακτήριο που ονομάζεται Borrelia burgdorferi (συχνά μεταδίδεται μέσω τσιμπήματος από τσιμπούρι). Συνήθως χρησιμοποιούνται δοξυκυκλίνη και αμοξυκιλλίνη για την αντιμετώπισή του, αλλά οι πολλές μορφές που παίρνει το βακτήριο, όπως σπειροχαίτη, σφαιρικό, καμπυλόγραμμο και μορφή βιομεμβράνης, συχνά καθιστούν τη θεραπεία αναποτελεσματική· όταν τα βακτήρια βρεθούν σε ανεπιθύμητο περιβάλλον, απλά μεταμορφώνονται σε αδρανή σφαιρικά σώματα και κρύβονται σε μορφή βιομεμβράνης. Και μόλις το περιβάλλον τους είναι ξανά φιλικό, τα βακτήρια μπορούν και πάλι να μεταμορφωθούν σε σπειροχαίτη.
Αυτή η καινοτόμα έρευνα για τη στέβια έχει τίτλο «Effectiveness of Stevia Rebaudiana Whole Leaf Extract Against the Various Morphological Forms of Borrelia Burgdorferi in Vitro» (αποτελεσματικότητα του εκχυλίσματος του φυτού stevia rebaudiana κατά των διάφορων μορφών του Borrelia Burgdorferi σε εργαστηριακό περιβάλλον) και το Τμήμα Επιστημών της Βιολογίας και του Περιβάλλοντος στο New Haven, στο Connecticut έκανε αρκετές ανακαλύψεις, όπως ότι: «το εκχύλισμα της στέβια, ως μοναδικός φορέας, αποδείχτηκε αποτελεσματικός κατά όλων των μορφών του βακτηρίου B. burgdorferi». «Είναι επίσης γνωστό ότι το εκχύλισμα του φύλλου της στέβια περιέχει φυτοθρεπτικά συστατικά, που είναι αντιμικροβιακοί φορείς».
Το εκχύλισμα του φυτού στέβια συγκρίθηκε με τη δοξυκυκλίνη, τη κεφοπεραζόνη και τη δαπτομυκίνη, αφού αυτές οι ουσίες έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικές κατά ορισμένων μορφών της νόσου του Lyme στο παρελθόν. Το φυτό στέβια όμως αποδείχτηκε αποτελεσματικό κατά όλων των μορφών και λειτούργησε κατά της πιο ανθεκτικής μορφής, της βιομεμβράνης. Αντιθέτως, τα αντιβιοτικά φάνηκε να ωφελούν τη βιομεμβράνη.
