Οι επιστήμονες δημιούργησαν φυτά που λάμπουν, χρησιμοποιώντας ενσωματωμένα
νανοσωματίδια στα φύλλα, ανοίγοντας πιθανότατα το δρόμο για την αντικατάσταση των λαμπών του δρόμου με δέντρα που θα φωτίζουν το βράδυ.
Οι μηχανικοί του ΜΙΤ πιστεύουν ότι η ανακάλυψή τους θα μπορούσε να οδηγήσει στην αντικατάσταση των παραδοσιακών πηγών φωτισμού με αυτό – βιώσιμες εναλλακτικές. «Το όραμά μας είναι να δημιουργήσουμε ένα φυτό που θα λειτουργεί ως μια λάμπα γραφείου – μια λάμπα που όμως δεν θα χρειάζεται να βάλεις στην πρίζα», μας λέει ο χημικός μηχανικός και καθηγητής Michael Strano και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης. «Το φως τροφοδοτείται από τον ενεργειακό μεταβολισμό του ίδιου του φυτού».
Για να δώσουν στα φυτά την ικανότητα να λάμπουν, ο καθηγητής Strano και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν λουσιφεράση, την ουσία που δίνει στις πυγολαμπίδες την ιδιότητα να λάμπουν στο σκοτάδι. Δημιούργησαν λοιπόν νανοσωματίδια που περιέχουν λουσιφεράση, όπως και άλλα, μεγαλύτερα μόρια που περιέχουν λουσιφερίνη και συνένζυμο Α, τα οποία ενώνονται με τη λουσιφεράση για να παράγουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αφού βύθισαν τα φυτά σε ένα διάλυμα που περιέχει αυτά τα μόρια και τα εξέθεσαν σε υψηλές πιέσεις, οι επιστήμονες μπόρεσαν να δημιουργήσουν φυτά που λάμπουν σχεδόν για 4 συνεχόμενες ώρες.
Αν και το project βρίσκεται σε αρχικά στάδια, η ομάδα ήδη φιλοδοξεί για μελλοντικές χρήσεις της εφεύρεσής της. «Ο στόχος μας είναι να εκτελέσουμε αυτή τη θεραπεία, όταν το φυτό είναι ακόμα νεαρός βλαστός ή ώριμο φυτό, για να διαρκεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του», προσθέτει ο καθηγητής Strano. «Η εργασία μας ανοίγει σοβαρά την πόρτα στην ιδέα της ύπαρξης λαμπών στους δρόμους, που δεν θα είναι τίποτε άλλο, παρά δέντρα».
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nano Letters. Κι άλλοι ερευνητές έχουν αποπειραθεί να δημιουργήσουν φυτά -λάμπες, χρησιμοποιώντας τη γενετική μηχανική. Αυτές όμως οι προσπάθειες είχαν περιορισμένη επιτυχία και περιορίστηκαν σε λίγα είδη φυτών που συνήθως χρησιμοποιούνται στην έρευνα της επιστήμης της γενετικής.
Η ομαδική εργασία του ΜΙΤ, από την άλλη πλευρά, έχει ήδη εφαρμοστεί ακόμα και σε μια σειρά βρώσιμων λαχανικών, όπως στο σπανάκι, το κάλε, τη ρόκα και στο νεροκάρδαμο. «Τα φυτά μπορούν να αυτό-θεραπευτούν, έχουν τη δική τους ενέργεια και είναι ήδη προσαρμοσμένα στο εξωτερικό περιβάλλον» σημειώνει ο καθηγητής Strano. «Πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα λοιπόν να υλοποιήσουμε αυτή την ιδέα».
