Το παιδί, ο αχυρώνας και το ρολόι
Κάποτε ένας γεωργός έχασε το ρολόι του μέσα στην αχυρώνα. Αφού έψαξε για αρκετή ώρα, δεν
κατάφερε να το βρει. Έξω έπαιζαν ποδόσφαιρο κάποια παιδιά και έτσι σκέφτηκε να ζητήσει την βοήθειά τους. Τα παιδιά πρόθυμα δέχτηκαν και έψαξαν και εκείνα για αρκετή ώρα, αλλά μάταια.
Αφού πέρασαν αρκετές ώρες, ένα από τα παιδιά πήγε και βρήκε τον γεωργό και του ζήτησε να τον αφήσει να προσπαθήσει για ακόμη μια φορά, με τον όρο να είναι μόνος του μέσα στον αχυρώνα. Ο γεωργός με μεγάλη χαρά συμφώνησε με τον όρο και άνοιξε τον αχυρώνα για να μπει τα παιδί.
Σε δεκαπέντε λεπτά το αγόρι βγήκε κρατώντας αυτή την φορά το ρολόι. Έλαμψαν τα μάτια στο αντίκρισμα του και γεμάτος χαρά, το πήρε στα χέρια του γιατί ήταν οικογενειακό κειμήλιο από τον πατέρα του. Τότε ρώτησε στον νεαρό πως το βρήκε;
Ο νέος απάντησε ότι, “Αφού μπήκα μέσα, κάθισα ήσυχα με κλειστά τα μάτια σε μία γωνιά και άκουγα μέσα στην απόλυτη σιωπή. Στην αρχή εντόπισα τον ήχο και στην συνέχεια ακολούθησα την κατεύθυνση από όπου ερχόταν ο ήχος.”
Τα τελευταία χρόνια, συχνά πυκνά συναντάμε τον όρο, κενός νους, από τον Αγγλικό όρο mindfulness. Σε απλή μετάφραση και αντίθετα με την αρχικά φαινομενική διαφορετική εξήγηση, σημαίνει μία μετάβαση σε μυαλό απαλλαγμένο από σκέψεις, εικόνες, ήχους, ιδέες και προβληματισμούς. Σε μία τέτοια κατάσταση το μυαλό γίνεται ένα πανίσχυρο εργαλείο που μπορεί να λύση και τα πιο δύσκολα προβλήματα, αρκεί να βρούμε καθημερινά, έστω και μερικά λεπτά να κάνουμε αυτή την τόσο απλή άσκηση.
