«Προχθές, γυρίζοντας
από έναν Εσπερινό πέρασα από την Ομόνοια. Πλήθος νέων ήταν μαζεμένοι γύρω από ένα παιδί. Στο χέρι του κρατούσε την τελευταία σύριγγα του θανάτου. Τον πλησίασα και με δακρυσμένα μάτια φώναξε: “Βοήθεια, πεθαίνω…”.
Έτρεξα κοντά του τον αγκάλιασα. Με σπασμένη φωνή… μου είπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μια ευχή“ .
Γονάτισα, του διάβασα μία ευχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “πες του Χριστούλη να με δεχτεί” και ξεψύχησε μέσα στην αγκάλη μου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή.
”Χριστέ μου, μία λέξη είπε ο ληστής και τον δέχτηκες στην βασιλεία Σου, δέξου και την ψυχή αυτού του παιδιού σου“.
Από τον Πρόλογο του βιβλίου «Λουλούδια από τους κήπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας»
