Η χρόνια ίγμορίτιδα
ή ρινοκολπίτιδα είναι μια επίμονη φλεγμονή της μύτης και ενός η περισσοτέρων παραρρινίων κόλπων.
Οι παραρρίνιοι κόλποι είναι μικρές κοιλότητες που φυσιολογικά περιέχουν αέρα και εντοπίζονται γύρω από τη μύτη. Φυσιολογικά παράγουν βλέννη, η οποία παροχετεύεται προς τη μύτη μέσα από μικρούς πόρους, τους εκφορητικούς πόρους.
Η ιγμορίτιδα ή ρινοκολπίτιδα διακρίνεται σε οξεία και χρόνια
● Η οξεία μορφή είναι η φλεγμονή που αναπτύσσεται μέσα σε λίγες ημέρες και διαρκεί για βραχύ χρονικό διάστημα. Οι περισσότερες περιπτώσεις οξείας ρινοκολπίτιδας διαρκούν περίπου μια εβδομάδα, αλλά δεν είναι ασυνήθιστο να διαρκέσουν 2-3 εβδομάδες ή και ακόμη περισσότερο. Η ρινοκολπίτιδα θεωρείται οξεία αν έχει διάρκεια μέχρι 30 ημέρες και υποξεία αν διαρκεί μέχρι 3 μήνες.
● Η ήπια ρινοκολπίτιδα είναι συχνή και σε ένα βαθμό συνυπάρχει με το κοινό κρυολόγημα σε πολλές περιπτώσεις. Η σοβαρή ρινοκολπίτιδα δεν είναι συχνή και οι περισσότεροι άνθρωποι παρουσιάζουν ένα η δύο επεισόδια σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
● Η ρινοκολπίτιδα χαρακτηρίζεται ως χρόνια όταν ξεπερνά σε διάρκεια τις 12 εβδομάδες και στην πλειονότητα των περιπτώσεων ακολουθεί ένα επεισόδιο οξείας ρινοκολπίτιδας.
Παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξή της χρόνιας ρινοκολπίτιδας είναι:
● Μια ίωση – λοίμωξη του ανωτέρου αναπνευστικού. (Στην πλειονότητα των περιπτώσεων πρόκειται για ιογενή λοίμωξη, η οποία όμως είναι δυνατό να εξελιχθεί σε βακτηριακή με την επινέμεση βακτηρίων. Η εξέλιξη αυτή επιδεινώνει τη φλεγμονή, επιμηκύνει τη διάρκεια της λοίμωξης και μπορεί να προκαλέσει βλάβες και αλλοιώσεις στο βλεννογόνο των παραρρινίων).
● Οδοντογενείς λοιμώξεις είναι δυνατό να επεκταθούν από το προσβεβλημένο δόντι στο σύστοιχο ιγμόρειο και να προκαλέσουν ιγμορίτιδα.
Συμπτώματα της χρόνιας ρινοκολπίτιδας
Ασθενείς με χρόνια ρινοκολπίτιδα παρουσιάζουν συμπτώματα, τα οποία επιμένουν μετά την αποδρομή της οξείας λοίμωξης και συνήθως δεν απαντούν στη κλασσική αγωγή με αντιβιοτικά που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της οξείας φλεγμονής.
Τέτοια είναι:
● Η ρινική καταρροή (πρασινοκίτρινες πηχτές εκκρίσεις).
● Η μείωση της όσφρησης ή και πλήρης ανοσμία.
● Το άλγος πάνω από τον προσβεβλημένο κόλπο. Συνηθέστερα υπάρχει ένα αίσθημα πληρότητας και ήπιας δυσφορίας αντί για άλγος (συχνότερα παρόν στην οξεία παραρινοκολπίτιδα)
● Άλλα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι πονοκέφαλος, δύσοσμη αναπνοή, οδονταλγία, βήχας, αίσθημα πίεσης ή πληρότητας στα αυτιά και καταβολή. Στα παιδιά επιπλέον μπορεί να παρατηρηθεί στοματική αναπνοή, ρινολαλιά, δυσχέρεια σίτισης, ροχαλητό και ευερεθιστότητα.
Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να παρουσιάσει ύφεση μετά την αρχική προσβολή της οξείας ρινοκολπίτιδας, καταλείποντας όμως κάποια αμβληχρά συμπτώματα ( πχ αίσθημα πληρότητας στη μύτης αντί για πλήρη απόφραξη και ένα ακαθόριστο αίσθημα δυσφορίας). Στην πορεία του χρόνου μπορεί να παρατηρηθεί υποτροπή και επιδείνωση της συμπτωματολογίας.
Για να τεθεί η διάγνωση της χρόνιας ρινοκολπίτιδας πρέπει να υπάρχουν συμπτώματα για περισσότερες από 12 εβδομάδες.
Ποια είναι η θεραπεία της χρόνιας ρινοκολπίτιδας;
● Θεραπεία των εκάστοτε υποκείμενων παραγόντων που προκαλούν ή προδιαθέτουν στην ανάπτυξη της χρόνιας ρινοκολπίτιδας συνήθως βοηθά στη βελτίωση των συμπτωμάτων.
● Αποφυγή των παραγόντων που μπορούν επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
1. Η διακοπή του καπνίσματος μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα ιδιαίτερα σε αλλεργικούς ασθενείς.
2. Οι δύτες με ρινοκολπίτιδα πρέπει να γνωρίζουν τον κίνδυνο για βαρότραυμα στους κόλπους λόγο της διαφοράς πίεσης κατά την κατάδυση.
3. Η πτήση με αεροπλάνο μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο πάνω από τους κόλπους σε περίπτωση που υπάρχει απόφραξη της παροχέτευσης των κόλπων, λόγω της αδυναμίας εξίσωσης της πίεσης στο εσωτερικό των κόλπων με το εξωτερικό περιβάλλον κατά τις μεταβολές της πίεσης στην καμπίνα του αεροπλάνου. Αυτό είναι εντονότερο κατά την κάθοδο του αεροπλάνου.
Φαρμακευτική θεραπεία
Η χρήση ρινικών στεροειδών – κορτικοειδών σε μορφή σπρέϊ ή σταγόνων για μακρύ διάστημα (π.χ. 3 μήνες) συστήνεται σε όλες τις περιπτώσεις χρόνιας ρινοκολπίτιδας καθώς ελαττώνουν τη φλεγμονή. Αυτά είναι ασφαλή, καθώς η δράση τους είναι τοπική και πολλά από αυτά έχουν αμελητέα συστηματική απορρόφηση.
Σε μερικές περιπτώσεις με σοβαρά συμπτώματα είναι δυνατό να απαιτηθεί η χορήγηση κορτικοειδών από το στόμα, η οποία όμως πρέπει να γίνεται με φειδώ και επί συγκεκριμένων ενδείξεων και ιατρικής παρακολούθησης, καθώς δε στερείται παρενεργειών.
Παρατεταμένη χορήγηση αντιβιοτικών για 3 με 4 εβδομάδες είναι δυνατό σε μερικές περιπτώσεις να βοηθήσει στην ύφεση των συμπτωμάτων.
Σε σπάνιες περιπτώσεις επιμόλυνσης από μύκητες μπορεί να απαιτηθεί η χρήση αντιμηκυτιασικών.
Πηγή: www.real.gr
