Οι ώρες μέτραγαν αντίστροφα
και όλα ήταν έτοιμα για την επιχείρηση που θα συγκλόνιζε τον κόσμο. Το επιτελείο στην Ουάσιγκτον είχε δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές και οι ανώτεροι αξιωματικοί τις είχαν μεταδώσει στους υφισταμένους τους.
Από τις 10 το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου, τα μαχητικά αεροπλάνα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους που είχαν συγκεντρωθεί στην Σαουδική Αραβία και γειτονικές αραβικές χώρες είχαν ολοκληρώσει την φόρτωση των «έξυπνων» και μη βομβών και άλλων εξελιγμένων πυρομαχικών, που θα έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στα θέατρα των πολέμων.
Περί της 12ης βραδινής που θα έλεγαν τα ανακοινωθέντα σε παλαιότερες εποχές, η εντολή δόθηκε και η αμερικανική πολεμική μηχανή μαζί με εκείνες άλλων 27 χωρών, εξαπέλυσαν την «Καταιγίδα της Ερήμου», που διαδεχόταν την «Ασπίδα της Ερήμου».
Στις 2:30 τα ξημερώματα ομάδες ελικοπτέρων «Απάτσι» εξαπολύουν τους πρώτους πυραύλους διαλύοντας ραντάρ των Ιρακινών, ανοίγοντας τον δρόμο για τα μαχητικά της συμμαχίας που ήταν ήδη στον αέρα και άρχισαν να μπαίνουν στον εναέριο χώρο του Ιράκ.
Η Βαγδάτη δέχεται τεράστιο όγκο πυρός από τα πρωτοεμφανιζόμενα μαχητικά στελθ F-117 που πλέον έχουν αποσυρθεί, καθώς εν έτει 2017 η τεχνολογία τα έχει καταστήσει παρωχημένα. Παράλληλα κάνουν την εμφάνισή τους μαζικά οι πύραυλοι «Τόμαχοκ» που εκτοξεύονται από τα αμερικανικά πλοία που βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο ή την Ερυθρά Θάλασσα.
Αερομαχίες θα υπάρξουν ελάχιστες καθώς το σύστημα ελέγχου και εντοπισμού των Αμερικανών και νέοι αξιόπιστοι πύραυλοι θα δώσουν την δυνατότητα να καταρριφθούν τα λίγα ιρακινά μαχητικά που σηκώθηκαν για να αντισταθούν, πριν ακόμα δουν τους εισβολείς.
Οι διακηρύξεις του Σαντάμ ότι «η μεγάλη μάχη, η μητέρα όλων των μαχών ξεκίνησε. Η αυγή της νίκης πλησιάζει», θα μείνουν κούφια λόγια. Οι Ιρακινοί αρπάζουν ότι μπορούν από το Κουβέιτ και σύντομα βγαίνουν στην λεωφόρο προς το Ιράκ προκειμένου να διαφύγουν στον βορά.
Εκεί η συμμαχική αεροπορία στην κυριολεξία θα του «λιώσει» δίνοντας το όνομα «η λεωφόρος του Θανάτου» στον οδικό άξονα που χρησιμοποίησαν οι Ιρακινοί.
Οι δυνάμεις του Σαντάμ θα υποχωρήσουν τελικά 240 χιλιόμετρα και η επιχείρηση θα διαρκέσει περίπου 40 ημέρες καθώς θα διαδεχθεί από το «Ξίφος της Ερήμου» που ήταν η χερσαίες επιχειρήσεις αυτού που έμεινε στην ιστορία ως ο πρώτος «Πόλεμος του Κόλπου».
Οι απώλειες για τους ιρακινούς ήταν 25.000 νεκροί στρατιωτικοί, 100.000 άμαχοι, 75.000 τραυματίες και 63.000 αιχμάλωτοι.
