Ένας που καμώνονταν
τον πολύ σοφό συνάντησε κάποτε στο δρόμο του έναν απλοϊκό χωρικό που πήγαινε στην εκκλησία.
– Για που με το καλό; τον ρώτησε.
– Πάω στην εκκλησία,του απάντησε ο χωρικός.
– Και δε μου λές, του λέει ειρωνικά ο σοφός. Μήπως ξέρεις να μου πείς, ο Θεός σου είναι μεγάλος η μικρός;
– Κι από τα δύο.
– Δε γίνεται να είναι και τα δύο!
– Γίνεται, κύριε.
Να, είναι τόσο μεγάλος, που δεν τον χωρούν ούτε οι ουρανοί, αλλά και τόσο μικρός, που μπορεί να κατοικεί μέσα στην καρδιά μου.
Κι ο σοφός τα’χασε με τη σοφή απάντηση του απλοϊκού μα πιστού χωρικού.
