10. Ζαν Μπεντέλ Μποκάσα
– Κεντρική Αφρική (22/2/1921-3/11/ 1996)
Ανακήρυξε τον εαυτό του αυτοκράτορα το Ιανουάριο του 1966 και ξόδεψε το 1/3 του ετήσιου κρατικού εισοδήματος σε διακοσμήσεις με θέμα τον Ναπολέοντα σε εκδήλωση που παραχώρησε προς τιμή των ξένων ηγετών. Ωστόσο κανείς από τους ξένους ηγέτες δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση. Μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος καταδικάστηκε για τα εγκλήματα που διέπραξε σε ποινή θανάτου, όμως 6 χρόνια μετά την καταδίκη του ελευθερώθηκε και πέθανε στο σπίτι του στο Bangui.
9. Φέρντιναντ Εμανουέλ Εντράλιν Μάρκος – Φιλιππίνες (11/9/1917-28/9/1989)
Πρωθυπουργός της χώρας από το 1965 μέχρι το 1986, όταν και ανατράπηκε μετά από εκλογές που απαίτησε ο αγανακτισμένος λαός από την πολιτική του. Κατέφυγε στη Χαβάη με 24 ράβδους χρυσού, πέθανε στην Χονολουλού από παθήσεις στα νεφρά, την καρδιά και τους πνεύμονες.
8. Φρανσουά «Papa Doc» Ντουβαλιέ – Αϊτή (14/4/1907- 21/4/1971)
Υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας από το 1957 μέχρι το 1971. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ακολούθησε μια αυστηρή στρατιωτική πολιτική και αναβίωσε την παράδοση και τη χρήση των Βουντού. Το 1963 πίστευε πως ένας πολιτικός του αντίπαλος, είχε μεταμορφωθεί σε μαύρο σκυλί και διέταξε τη θανάτωση όλων των μαύρων σκυλιών στη χώρα.
7. Ιντι Αμιν Ντάντα – Ουγκάντα (1925- 16 /8/2003)
Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από το 1971 μέχρι το 1979 και η θητεία του χαρακτηρίστηκε από την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ εκτιμάται πως τα θύματα κατά τη διάρκεια της θητείας του υπολογίζονται σε 500.000 ανθρώπους. Το 1977 ανακηρύσσει τον εαυτό του «Η εαυτού υψηλότης, πρωθυπουργός για μια ζωή, Αρχηγός του στρατού, Αλ Χαντζιι ντόκτορ Ιντι Αμιν Ντάντα, VC, DSO, MC, Κατακτητής της Βρετανικής αυτοκρατορίας». Τον Ιούλιο του 2003, μετά από αποτυχημένη επέμβαση στα νεφρά, έπεσε σε κώμα και λίγο αργότερα πέθανε.
6. Κνασινγκμπέ Εγιαντέμα – Τόγκο (26/12/1935- 5/2/2005)
Πρωθυπουργός του Τόγκο από το 1967 μέχρι το θάνατό του. Ήταν πάντα περικυκλωμένος από 1.000 γυναίκες που πληρώνονταν για του τραγουδούν ύμνους για τον εαυτό του, ένα βιβλίο κόμικ που είχε κυκλοφορήσει στη χώρα τον απεικόνιζε σαν υπερήρωα. Πέθανε το 2005 σε ένα αεροπλάνο 250 χιλιόμετρα νότια της Τυνησίας, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του σε ιατρικό κέντρο του εξωτερικού.
5. Νε Γουιν – Μιανμάρ (14 Μαΐου 1910-5 Δεκεμβρίου 2002)
Πρωθυπουργός της χώρας από το 1958 μέχρι το 1974 και πρόεδρος από το 1962 μέχρι 1988, βρισκόταν στην εξουσία για 26 χρόνια. ‘Άλλαξε τα τραπεζογραμμάτια της χώρας στους αριθμούς 15, 35, 45, 75 και 90 γιατί ήταν οι τυχεροί του αριθμοί, δυο χρόνια αργότερα το μετανιώνει. Μετά την ανατροπή του από το καθεστώς τέθηκε σε κατ οίκον περιορισμό και πέθανε στο σπίτι του σε ηλικία 92 ετών.
4. Κιμ Γιονγκ Ιλ – Βόρεια Κορέα (16/2/1941-17/12/2011)
Ανακηρύχθηκε το 1994 πρωθυπουργός της χώρας και απόλυτος δικτάτορας. Ξόδευε 700.000 χιλιάδες δολάρια το χρόνο σε κονιάκ και κατείχε πάνω από 20.000 βιντεοκασέτες, ενώ ήταν μεγάλος θαυμαστής της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Πέθανε από καρδιακή προσβολή και τον διαδέχτηκε στην εξουσία ο γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν.
3. Ενβέρ Χότζα – Αλβανία (16/10/1908- 11/4/1985)
Σοσιαλιστής δικτάτορας που κατείχε την εξουσία από το 1944 έως το θάνατό του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έχτισε πάνω από 750.000 καταφύγια από μπετόν για την καταφυγή των πολιτών σε περίπτωση ξένων επιθέσεων, ενώ ο πληθυσμός της χώρας ήταν 3 εκατομμύρια. Κατά τη διάρκεια της θητείας του καταπάτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα και προχώρησε σε χιλιάδες εκτελέσεις, παράλληλα έχρισε την Αλβανία σαν το πρώτο άθεο κράτος. Πέθανε το 1985 από κοιλιακή μαρμαρυγή.
2. Μομπούτου Σέσε Σέκο Κούκου Νγκμπέντου Βα Ζα Μπάνγκα – Κονγκό (14/10/1930 – 7/9/1997)
Πρωθυπουργός της χώρας από το 1965 μέχρι το 1997. Εξόρισε οποιοδήποτε εμφανιζόταν στην τηλεόραση εκτός από τον ίδιο και χρησιμοποιούσε Κονκόρντ για να κάνει ταξίδια για ψώνια. Μετά το τέλος της θητείας του εξορίστηκε στο Μαρόκο όπου πέθανε από καρκίνο του προστάτη.
1. Σαπαρμουράτ Ατάγιεβιτς Νιγιαζόφ – Τουρκμενιστάν (19/2/1940- 21/12/2006), Τουρκμενιστάν
Ήταν ο πλέον ισχυρός άνδρας της χώρας από το 1985, ενώ διετέλεσε πρόεδρος από το 1990 μέχρι το θάνατό του. Μετονόμασε τους μήνες με ονόματα που άνηκαν στην οικογένειά του, απαγόρευσε τα χρυσά δόντια και απαγόρευσε να σιγοτραγουδάνε στις συναυλίες. Έχτισε ένα παλάτι από πάγο κοντά στην πρωτεύουσα, παρά το γεγονός ότι το Τουρκμενιστάν είναι έρημος. Μετά από την επιδείνωσή της υγείας του πέθανε από καρδιακή προσβολή το 2006.
