Πρώτο και βασικότερο όλων:
η έρευνα για το σκάνδαλο της Novartis στην Ελλάδα, ξεκίνησε το 2016 από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ και όχι από τις Ελληνικές Αρχές. Άρα δεν ξεκίνησε από κάποιον ελληνικό δάκτυλο για να ενοχοποιηθούν οι εν Ελλάδι αθώοι και άσπιλοι.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Το σκάνδαλο αυτό έχει δύο πτυχές.
1. τον χρηματισμό γιατρών στη χώρα μας από την πολυεθνική για να προωθούν τα φάρμακά της και
2. την πολιτική υπερτιμολόγησης φαρμάκων μέσω των οποίων αύξανε τα έσοδά της όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο (η Ελλάδα είναι χώρα αναφοράς τιμών δηλαδή καθορίζει τις τιμές και στο εξωτερικό).
Σε ό,τι αφορά την αύξηση των εσόδων της Novartis μέσω υπερτιμολογήσεων, είναι αυτονόητο πως δεν συνέβαινε επειδή κάποιος φαρμακοποιός ανέβαζε τις τιμές στο φαρμακείο, αλλά γιατί κάποιοι υπουργοί υπέγραφαν (στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας αργότερα) αποφάσεις γι αυτές τις τιμές. Αν ένα φάρμακο υψηλού κόστους, πάρει τιμή από 100 ευρώ σε 120 και η φαρμακευτική δαπάνη γι αυτό το φάρμακο είναι 100 εκατομμύρια, τότε με αυτή την ανατίμηση και μόνο, η κάθε Novartis κερδίζει 20 εκατομμύρια ευρώ. Τα οποία φυσικά μοιράζει σε γιατρούς, καθηγητές, επιτροπές φαρμάκου και προφανώς πολιτικά πρόσωπα που παίρνουν αποφάσεις.
Αυτή η ξεκάθαρη διαδικασία για την αύξηση των κερδών της φαρμακοβιομηχανίας, περιλαμβάνει πολιτικά πρόσωπα. Είναι λοιπόν ακατανόητη ή μάλλον ενοχική, η προκαταβολική θέση κομμάτων και πολιτικών προσώπων πως πρόκειται για πολιτικές διώξεις. Τις αποφάσεις για το φάρμακο τις έπαιρναν υπουργοί και όχι θυρωροί του υπουργείου. Κάθε έρευνα λοιπόν που δεν τους συμπεριλαμβάνει είναι πολιτικό κουκούλωμα και εξευτελισμός των θεσμών.
Από το βράδυ της Δευτέρας, η ΝΔ επιμένει πως δεν έχει σχέση με το σκάνδαλο γιατί ως κυβέρνηση μείωσε την φαρμακευτική δαπάνη. Εδώ όμως δεν μιλάμε για το τι έγινε με την φαρμακευτική δαπάνη, αλλά για το αν σε αυτή τη δαπάνη, όποια και αν ήταν , κέρδιζε η Novartis με υπερτιμολογήσεις. Αυτό είναι το λογικό και ερευνητικό ερώτημα.
Υπάρχει κάτι επίσης πολύ σοβαρό. Για πάνω από 50 πρώην υπουργούς, υπάρχουν δικογραφίες στη Βουλή και για πολλούς απ’ αυτούς (όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης) πάνω από μία. Αυτές οι δικογραφίες έχουν τυπικά διαβιβαστεί στη Βουλή και δεν αποτελούν αποδείξεις ενοχής αλλά έχουν διαβιβαστεί αμελλητί επειδή εντοπίστηκε όνομα υπουργού του οποίου η Βουλή ενδέχεται να ερευνήσει την ευθύνη. Για καμία από τις τυπικές δικογραφίες αυτές δεν έχει γίνει ούτε θόρυβος, ούτε υπήρξαν αντιδράσεις των πρωταγωνιστών υπουργών. Τι συνέβη ξαφνικά και στη δικογραφία Novartis που επίσης διαβιβάστηκε τυπικά, υπάρχει τέτοια αντίδραση από τους πρώην υπουργούς και πρωθυπουργούς σε βαθμό μάλιστα να μιλούν για πολιτικές διώξεις; Γι’ αυτό ακριβώς το επιχείρημα των πολιτικών διώξεων, είναι καλό να θυμόμαστε πως έχει εξακοντιστεί από τον Άκη, το Γιάννο και όποιον άλλο στο παρελθόν πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη. Μόλις μπουν στη φάκα, βαφτίζουν την δίωξη πολιτική και επιχειρούν να κάνουν τον πολιτικό τους χώρο πρώτα συνένοχο και μετά όμηρο.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η επιχειρηματολογία Σαμαρά, ο οποίος μίλησε για ανώνυμους μάρτυρες. Ο πρώην πρωθυπουργός κάνει προσπάθεια υποβάθμισης και των μαρτύρων και των μαρτυριών για να δημιουργήσει κλίμα αμφισβήτησης και αντίληψη σκευωρίας. Οι μάρτυρες οι οποίοι έχουν καταθέσει στην υπόθεση Novartis, δεν είναι ανώνυμοι. Είναι γνωστοί στις Αρχές και επώνυμοι. Καταθέτουν όμως για λόγους προστασίας με ψευδώνυμο και εντάσσονται σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Αν μια εταιρεία όπως η Νovartis κινδυνεύει από κάποιους μάρτυρες οι οποίοι στοιχειοθετούν σκάνδαλο δισεκατομμυρίων και ευθύνη πολιτικών, είναι λογικό να απαιτείται προστασία τους.
Είναι μια πρακτική που χρησιμοποιείται στο Εξωτερικό (γνωστή ευρέως από τις αμερικανικές ταινίες) και στην Ελλάδα νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά. Οι πρώτοι προστατευόμενοι «ανώνυμοι» κατά Σαμαρά μάρτυρες κατέθεσαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής…εντολή Σαμαρά. Είναι σημαντικό επίσης πως οι μάρτυρες που καταθέτουν με αυτόν τον τρόπο έχουν ελεγχθεί από τις Αρχές και σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία τους και σε ό,τι αφορά την προσωπικότητά τους από ανακριτικούς υπαλλήλους και ψυχολόγους. Δεν γίνεται κάποιος προστατευόμενος μάρτυρας επειδή είπε πως ο Άδωνις πήρε βαλίτσες με δύο εκατομμύρια ευρώ. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται από τη Δικαιοσύνη και όχι την κυβέρνηση. Γι’ αυτή τη Δικαιοσύνη πρέπει να αποφασίσει και ο Σαμαράς και ο Μητσοτάκης και όλοι αν είναι ανεξάρτητη και την εμπιστεύονται ή είναι ανάλογα με τα κέφια τους. Δηλαδή αν αποφασίζει το ΣτΕ ενάντια στην κυβέρνηση έχουμε «ζήτω η Δικαιοσύνη» αλλά αν ψάχνουν τον Σαμαρά είναι εξαρτημένη.
Σε κάθε περίπτωση, τα πολιτικά πρόσωπα έπρεπε να προτρέπουν να υπάρξει έρευνα για να αποδείξουν πως είναι αθώα. Κάθε έλληνας πολίτης για τον οποίο υπάρχουν όχι αποδείξεις αλλά αποχρώσες ενδείξεις εναντίον του κάθετε στο σκαμνί έως ότου αποδειχθεί η ενοχή ή η αθωότητά του. Με τα πολιτικά πρόσωπα δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ χάρη στο νόμο Βενιζέλου περί ευθύνης Υπουργών.
Έχουμε σε εξέλιξη ένα τεράστιο σκάνδαλο. Η πολιτική και προσωπική ηθική του καθενός από τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα έπρεπε να του επιβάλει τη συμμετοχή του στη διαλεύκανση. Αντί να έχουμε δηλώσεις συμμετοχής σε αυτή την προσπάθεια, έχουμε σχεδόν πανομοιότυπες δηλώσεις περί πολιτικών διώξεων. Πάλι καλά που δεν λένε «ο θυρωρός, ο θυρωρός». Είναι σα να φύσηξε ο μπάτης και μας πλάκωσε η Novartis.http://www.koutipandoras.gr
