με απούσα την δυναμική της Ελλαδικής εκκλησίας στο ελληνικότατο και χωρίς πολιτικές αποχρώσεις συλλαλητήριο για τη Μακεδονία.
Δεν χρειάζεται να γράψουμε και να αναλύσουμε πολλά, μόνο να εκθέσουμε τα γεγονότα και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, για τον ρόλο που παίζει τελικά η εκκλησία σε θέματα που αφορούν την εθνική μας κυριαρχία.
Μάλιστα παρά τις κορώνες των Μητροπολιτών και ειδικά της Ιεράς Συνόδου υπέρ του συλλαλητηρίου, κανείς δεν έκανε την εμφάνισή του διότι ούτε λίγο ούτε πολύ ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε εντολή με τον τρόπο του, να μην συμμετάσχουν στην κίνηση αυτή και ας φαινόταν ότι διαφωνούσαν μαζί του αρχικά.
Πολλοί μίλησαν για απαξιωτική στάση του Άνθιμου, Θεσσαλονίκης, απέναντι στους άλλους ιερείς από την Μακεδονία που είχαν σκοπό να πάρουν μέρος. Ο ίδιος δεν του επέτρεψε αν πάρουν μέρος και δεν τους το επέτρεψε διότι δεν το επέτρεψε ο Αρχιεπίσκοπος και βεβαίως ο Θεσσαλονίκης έκανε υπακοή και με τον τρόπο του τάχθηκε υπέρ Ιερώνυμου.
Είναι αλήθεια ότι υπήρχαν όμως αντιδράσεις από Ιεράρχες όπως από τον Σιατίστης Παύλο ο οποίος είπε στον Αρχιεπίσκοπο: «Γιατί Μακαριώτατε θέλετε να κάνετε δώρο αυτόν τον υπέροχο λαό που θα διαδηλώσει στην Χρυσή Αυγή;»
Αμέσως μετά και από εμφανείς αντιδράσεις, ο Αρχιεπίσκοπος αναγκάστηκε να προβεί σε δηλώσεις στις τηλεοπτικές κάμερες και να τονίσει ότι η εκκλησία δεν θέλει να γίνει χρήση του ονόματος Μακεδονία από τα Σκόπια αλλά δεν θα πάρει μέρος σε συλλαλητήρια.
Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν σε άμεση επαφή με τον πρωθυπουργό για το θέμα και λόγω της φιλίας τους και άλλων συμφερόντων δεν θα πήγαινε κόντρα στην κυβέρνηση. Οπότε αναγκάστηκε να κάνει αυτές τις διπλωματικές δηλώσεις αλλά θα μπλόκαρε με άλλο τρόπο την παρουσία της εκκλησίας εκεί.
Αμέσως ακολούθησε η επικοινωνιακή πολιτική για να ξεδιαλύνει οποιαδήποτε καχυποψία εναντίον της εκκλησίας και άρχισε τις συναντήσεις πρώτα με τον Πρωθυπουργό και μετά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να ζητήσει να μπουν ασφαλιστικές δικλίδες στο θέμα.
Στο δια ταύτα όμως , όσο και να πρωταγωνίστησε η είδηση των δράσεων του προκαθήμενου της ελλαδικής εκκλησίας, στο συλλαλητήριο φάνηκε περίτρανα ότι η ελλαδική εκκλησία δεν ήταν εκεί και όχι μόνο δεν ήταν εκεί αλλά προπαγάνδισε και την συγκέντρωση και την λειτουργία που έγινε γι αυτήν. ΄
Ένα έχουμε να πούμε : ότι η διπλωματία μιας κυβέρνησης και η εκκλησιαστική διπλωματία όταν δεν γίνεται για το συμφέρον της Πατρίδας δεν έχει ευλογία όπως φαντάζομαι θα γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό εκεί στην αρχιεπισκοπή.