Συνήθως λοιπόν το παιδί που είναι υπεύθυνο για τη σκαντάλια:
- Είναι ιδιαίτερα ήσυχο, φέρεται δηλαδή όπως λέμε «σα βρεγμένη γάτα» ή προσποιείται τον αδιάφορο.
- Βρίσκει την πιο απίστευτη δικαιολογία, που περιλαμβάνει τέρατα και άλλα μυστηριώδη πλάσματα που εμφανίστηκαν από το πουθενά και δημιούργησαν το πρόβλημα.
- Σπεύδει να κατηγορήσει το αδερφάκι του, ακόμα κι αν εκείνο βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο ή είναι εμφανώς απασχολημένο με κάτι άλλο.
- Ξεκινά να κλαίει αμέσως μόλις ρωτήσετε ποιος ευθύνεται για αυτό που έγινε.
- Αποφεύγει να σας κοιτάξει στα μάτια, αφού τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια.
- Αρχίζει τα γλυκόλογα και τις αγάπες σε μια προσπάθεια να μετριάσει το θυμό σας.
- Αν και έχει ολοφάνερα το ύφος του ενόχου, επιμένει ότι δεν ευθύνεται για τη σκανταλιά επαναλαμβάνοντας συνεχώς «μα, αφού σου το ορκίζομαι, δεν το έκανα εγώ!».